پومیس

پومیس، نوعی سنگ‌ آتشفشانی است و زمانی تشکیل می‌شود که گدازه های آتشفشانی با مقادیر زیادی آب و گاز از دهانه کوه آتشفشان خارج می‌شود. زمانی که حباب‌های گاز از سطح گدازه خارج می‌شود، گدازه کف آلود شده پس از خنک و سخت شدن به صورت سنگ بسیار سبک و متخلخلی از حباب‌های ریز گاز در‌می آید. پومیس عموما کم‌رنگ بوده که این خود دلیلی بر وجود مقادیر بالایی از سیلیس و مقدار کمی آهن و منیزیم در ترکیب آن می‌باشد؛ این نوع پومیس عموما تحت عنوان ریولیت طبقه بندی می‌شود. استخراج پومیس هم به صورت سطحی و هم به صورت عمقی انجام می‌پذیرد. فرآیند استخراج و عمل‌آوری پومیس بستگی به نحوه استفاده و کاربرد آن دارد. پومیس را می‌توان به صورت بلوک برش داده و خرد کرد.

چگالی پودر پومیس به میزان 2 تا 3 کیلوگرم بر دسی‌متر مکعب چگالی حجمی آن بالغ می شود، و چگالی توده غیر‌متراکم آن بین 0.3 و 0.8 کیلوگرم بر دسی‌متر مکعب در نوسان است. این بدان معنی است که پومیس بسیار سبک می‌باشد. ذرات پومیس گرد و زاویه‌دار بوده و تا قطر حدود 65 میلی‌متر نیز یافت می‌شود.

اندازه ذرات پومیس از ذرات بسیار ریز پودری (0-2 میلیمتر) تا ماسه (2-8 میلیمتر) و شن (8-65 میلیمتر) متغیر است. تخلخل ذرات پومیس تا 85 درصد نیز می‌رسد، یعنی فقط 15درصد حجم کل آن ماده جامد است. این تخلخل بالا باعث افزایش خاصیت عایق گرمایی و سبک وزنی آن می‌شود.

کاربرد پومیس در ساختمان

پومیس به صورت گسترده در ساخت مواد ساختمانی سبک، مانند بلوک‌های بتنی نسوز با چگالی پایین و عایق استفاده می‌شود. وقتی پومیس به عنوان ماده افزودنی با سیمان مخلوط می‌شود، ذرات بسیار ریز آن به نام پوزولان آهک مخلوط شده و ماده بتنی سبک وزن، نرم و گچ مانندی را تشکیل می‌دهد که سابقه استفاده از این نوع مصالح به دوران روم باستان بر‌می‌گردد.

به طورکلی خواص پومیس به عنوان یک ماده ساختمانی اختصارا به شرح زیر است: